دعوتی به تأمل و همراهی
گام نخست در راه خداشناسی، خودشناسی است. انسان تا به خویشتن خویش آگاه نشود، راهی به سوی معرفت پروردگار نمیبرد
و این خویشتنشناسی، تنها تأمل در درون نیست، بلکه شناخت جایگاه و زمینهایست که در آن بالیدهایم؛
شناخت خاکی که بر آن راه رفتهایم، آبی که نوشیدهایم، هوایی که تنفس کردهایم، و مردمانی که با آنان انس گرفتهایم
دهکدهای که در آن زاده شدیم، صرفاً یک نقطه روی نقشه نیست، بلکه پارهای از هویت ماست
چگونه میتوان ادعای فهم داشت، بیآنکه از تعداد همسایگان خود آگاه باشیم؟
چگونه میتوان سودای خدمت در سر پروراند، بیآنکه قریهها و قصبات پیرامونمان را بشناسیم؟
شناخت دقیق نفوس، دانستن شمار خانهها، گلههای دام، شمار درختان مثمر و غیرمثمر، راهها، منابع آب، ظرفیتهای موجود و نیازهای پنهان،
همه و همه، مقدمهای عقلانیست برای آغاز هرگونه فعالیت خردمندانه و مؤثر.
بیایید پیش از آنکه سخن از پروژه و برنامه به میان آوریم، آگاهی و آمار را بنیان بگذاریم
نه بهخاطر سیاست یا شهرت، بل به حکم تعقل و مسئولیت
کاری که در همه جای جهان بدیهیست، نباید در نزد ما نادیده گرفته شود
فراموشی این حقیقت، خطاییست که دیگر نباید تکرار گردد
از همهٔ فرهیختگان، دلسوزان و اندیشمندان ولایت پنجشیر دعوت میکنیم تا در این گام نخست با ما همراه شوند؛
تا شناخت، آغاز راه باشد، و آبادانی، ثمرهُ آن
لطف الرحمن شفیق